Index Het Groene Virus

8 De Kastanjeboom

   Het is met dit weer niet pluis in mijn achtertuin. Er staat net over de grens met mijn achterbuurman een kastanjeboom in de tuin. Die stond daar een keertje net boven de schutting uit te pieren toen hij de eerste keer opviel. Bloeien deed ze nog niet want daarvoor was ze nog veel te jong. Eerst was het in mijn ogen nog niet zo aardig dat ze daar stond, met mijn opleiding had ik geleerd dat kastanjes bomen van de eerste grootte zijn, dus kunnen ze een meter of dertig hoog worden en dat is een joekel van een boom in een kleine achtertuin.

   Vandaag regent het en waait het scheutig met vlagen. De kastanjeboom had in het daarvoor aangewezen seizoen behoorlijk gebloeid en de bijen hadden ook hun best gedaan want er hing vorige week een karrenvracht kastanjes te wachten om naar beneden te donderen. Als ik dan ga kijken hoe het ermee staat zet ik mijn veiligheidshelm op, want als een kastanje op je hoofd valt van een behoorlijke hoogte en nog een beetje op gang geholpen door een zwiepende tak kan dat aanleiding zijn voor een beginnende koppijn waar je mogelijk een aspirientje of twee nodig hebt om die te bestrijden.

   Zit er op een van de lagere takken een houtduif te koekeloeren naast de resten van wat eens een trots maar slordig duivennest was of ik zo vriendelijk wilde wezen de tuin te verlaten zodat zij op haar gemak van de bessen in de duivelswandelstok kon gaan genieten. Een duivelswandelstok is een vreemde struik uit het Rijk van het Midden zoals de Chinezen hun land noemen, ze zit vol met stekels die alleen de duivel op het idee kan brengen een tak als wandelstok te nemen.

   Ze bloeit in prachtige schermen van onbeduidende bloemen die samen wel indruk maken. Vooral op bijen want als ze bloeien is het gezoem van bijen en wat daar voor door wil gaan niet van de lucht en als je er dan onder zit om de krant te lezen moet je niet raar opkijken als je er als een vroege sneeuwpop uit gaat zien.

   Even later komen dan de paars/zwarte bessen waar duiven zo gek op zijn. Die houtduif had schijnbaar nog nooit van Newton en de wet van de zwaartekracht gehoord want die zat terwijl de kastanjes om haar heen aan het vallen waren, alleen maar naar mij te gluren terwijl ze beter naar boven had kunnen kijken, want het onvermijdelijke gebeurde: ze kreeg een kastanje op haar bol.

   Dus de helm maar wat vaster op mijn kruin gezet en het beestje opgeraapt om te kijken of ze het had overleefd. Dat had ze en met een vinnige pik in mijn hand bedankte ze me voor de hulp en vloog naar een wat veiliger plek.

   En terwijl ik dit zit te tikken is ze op de duivelswandelstok neer gestreken om de bessen te verwerken tot een smeuïge pasta van een gemene kleur waar ze het gewassen en te drogen gehangen beddengoed kan beviezen. Want zoals bekend poept een duif wit op een zwarte jas en zwart op een lichte jas.

   Het oude nestje is toch stevig verankerd geweest want dat is nog steeds op de tak te zien. Als ze er uiteindelijk toch uitgewaaid is zal ik een fotootje er van maken om in het volgende Groene Virus te laten zien, je snapt niet hoe duiven er bij komen om hun jongen in zo’n slordig ding groot te brengen. Dan kun je nog beter in een kribbeke gelegd worden.

Breda, 24 september ’12

Paul Munnik  

Plantaardigheden.nu - Vragen en antwoorden en discussie